Większość ludzi z uniżeniem patrzy w gwiazdy i szuka tego kto mógłby ich teraz poprowadzić. Potrzebują tego jak tlenu, gdyż uwielbiają odsuwanie odpowiedzialności poza obręb siebie. Po trzydziestce wielu odkłada umysł na "półkę" domaga się, aby ktoś powiedział im jak stać, jak mówić, co mówić, albo kiedy milczeć, jak salutować, co jeść, kiedy spać itp.... Domagają się, aby im ktoś powiedział, a zrobią to jota w jotę.
Ja wiem, że człowiekowi nie trzeba Przewodnika, który mówiłby mu gdzie i jak ma żyć. Uważam, że każdy wie to sam, każdy to czuje i pora już, by czuł i wiedział to sam.
Kluczem do istnienia jest Dobro, którego człowiek nieustannie szuka, szuka na zewnątrz siebie. Ono jednak jest pięknem, które człowiek posiada w sobie.
Zapragnąłem a łamach tego bloga zainspirować ludzi do myślenia i przeżywania. Do tego, aby myśli i uczucia prowadziły do mądrości stawania się coraz ważniejszym dla siebie pięknem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz