Świat odsuwa się od ludzi, którzy pamiętają tylko o swojej samoobronie. Uwikłani w codzienność mają problemy z zastanawianiem się nad jasnymi stronami swojej rzeczywistości. Ale się budzą, wyrzuceni na powierzchnię, stają się aktywnymi uczestnikami mimo oburzenia.
Co potem? Dochodzą najczęściej do wniosku, że nie trzeba osłaniać siebie przed światem. On będąc tuż-tuż i tak narzuca swoją barwę. Widząc to stają się odważni i staja się budowniczymi przyszłości. Mają wiele do zaoferowania oraz bardzo duże pokłady dobroci, którymi umieją dzielić się z innymi.
Kocham ich pracę, ich myśli i starania.
Kocham ich ślady na dłoniach i każdą łzę, która z oczu ich spada, i każdy ich uśmiech. Jego kocham najwięcej. Jest myśli okruchem i uczuć bramą, która pozwala cieszyć się życiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz